Çıñlar_.pptx_2.jpg

 

ÇIÑLAR - 2

 Öz vaqtında Çonğarlı belli çıñcımız Mambet Ermambetten yazılıp alınğan bu çıñlar Fahri ECEL-ZADE
 tarafından yollanıp "Yıldız" jurnalinin 1988 senesi 4 numeralı sayısı 133-134-135-nci saifelerinde
 yayınlanğandır...

*Eniñ-boyuñ döp-dörtkul, tap qol sandıq,
 “Urgiil” dep aytmağa biz utandıq.

 Halq ne dese ne desin, men boldım doyın,
 Qaqtım aldım cigitniñ pervoy soyın!

*Qalğansıñ qasır astında toz basılıp,
 Öler edim sen bolsam cipke asılıp.

 Qaşıqaşıñ aşamam, eti qaqsıq,
 Mıyığı sarı, közü kök, kimge tansıq.

*Qaşıqaşıñ aşamam may qatmasañ,
 Qaraltıñnı cağarman söz qatmasañ.

 Qarçığaday boyuñ bar, halq qaraşa,
 Beyaz betke qara qaş şay yaraşa!

*Seniñ qaşıñ qarası menim bahtım,
 Bir körgende can süydi, iridim, aqtım.

 Aqıl sende aqqan suv, fikir – derya,
 Şay bola da keteken yalan dünya.

*Köyüñizniñ colunda künaylan açqan,
 Aqız, saña ne boldı, çırayıñ qaçqan?

 El üstü tiydi – avurdım, üç-beş kün çattım,
 Ekşi-turşı aşadım, köterdim attım.

*Men bu yerge keldim köyümden tayıp,
 Qaysıñızğa qonayım qanatım cayıp?

 Musafir kelse, hoş keldi, odağa tüşsün,
 Musafir sıyı qavedir, toqta pişsin.

*Ocaq başı töşevli, törü taqır,
 İrimçik aşı pişirip üyüñe çaqır.

 Musafir kelse, hoş keldi, sıy qavesi,
 Siz de bizday ekensiz, zevq avesi.

*Bismillâdan başladım, elâmdan quvdım,
 Aygidi, yalan dünyanı soñunda tuvdım.

 Ah demesem qaytiyim, candım da küydim,
 Qademsizniñ balasın qaydan da süydim.

*Allegim ekeç oñmaycaq, men mensirey,
 Kökmen yerniñ arasın başıman tirey.

 Allegim ekeç oñmaycaq, menden beter,
 Cırtıp alıp etegin cuvğıç eter.

*Şehrizade masalı biñ bir dane,
 Ayağım arşın basarman, kimler mani?

 Şişip qalsın çal maliy, alıp qaçtı,
 Qırq taleke çıñımnı colğa çaçtı.

 

LUĞAT
Qaqmaq: Çakmak, vurmak
Pervoy: (Rusça) Birinci, metinde –en mükemmelini
Qasır astında: Hasır altında
Cip: İp
Cipke asılıp: İpe asılıp
Qaşıqaş: Kırım Tatar mutfağından bir mantı türü
Aşamaq; Yemek yemek
Aşamam: Yemem
Qaqsıq: Kokmuş, ekşimiş
Tansıq: Şikâr, makbul, az bulunan
May: Yağ
Qaraltı/qaraldı: Avlu, evin ön bahçesi. Köyde; pek çok yapı topluluğu içerisinde bulunan 3-5 dönümlük yapı topluluğu
Cağarman: Yakarım
Bet: Yüz, sima
Şay: Öyle, şöyle
Can süydi: Cen sevdi
Künaylan: Ayçiçeği
Çıray: Beniz, yüz, çehre rengi
Qaysı: Hangisi
Qaysıñızğa: Hanginize
Qanatım cayıp: Kanatlarımı açıp
Sıy: Ziyafet, ikram, ağırlama
Musafir sıyı: Misafire yapılan ikram
Tör: Evde, konakta baş köşe
İrimçik: Kesilmiş sütten yapılan lor
Bizday: Bizim gibi
Qaytiyim?: Ne yapayım?
Candım: Yandım
Küymek: Üzülmek
Candım da küydüm: Üzüntüden yandım
Qademsiz: Uğursuz
Allegim: Kendini beğenmiş; kolay beğenmez
Cuvğıç: Bulaşık bezi
Çal: Kır (atın donu)
Maliy: Enenmiş (kısırlaştırılmış) erkek at
Colğa: Yola
Çaçtı: Saçtı

Pin It
  • Gösterim: 1304